Posted in sintaksë, stilistikë, tagged lidhëza pak se, ligjërimi bisedor, ligjërimi i thjeshtë, ndërtimet kundërshtore, ndërtimet lejore, shprehja e ankimit, shprehja e pakënaqësisë, shprehja e zhgënjimit on July 28, 2010| Leave a Comment »
Ndërtimet me lidhëzën pak se i ndesh zakonisht në ligjërimin bisedor ose të thjeshtë, ku përdoren për të shprehur raporte të natyrës kundërshtore:
Pak se ta kam bërë drekën gati, kërkon edhe të ta vë përpara.
Pak se lashë punët e mia që të të ndihmoj, më bën dhe naze.
Pak se ia bëra kafenë, më kërkon edhe që t’ia çoj në verandë.
Pak se vajta i bleva arrët deri në pazar, tani u dashka edhe t’i qëroj?
Posted in morfologji, sintaksë, stilistikë, tagged ligjërimi bisedor, përemri motra, përemri pavetor, përemri tjetri, përemri vëllai on July 27, 2010| Leave a Comment »
Edhe pse nuk e ka një përemër pavetor të mirëfilltë, të krahasueshëm me gjermanishten man, frëngjishten on dhe deri diku spanjishten uno, anglishten one dhe italishten si, shqipja përshtat fjalë të ndryshme në këtë funksion të rëndësishëm.
Posted in leksikologji, tagged emra sëmundjesh, folja jam, organet e trupit, parafjala me, sëmundjet, trupi, vetëperceptimi on July 27, 2010| Leave a Comment »
Për të shenjuar një sëmundje kronike, zakonisht të bashkëlidhur me një organ të caktuar, shqipja përdor ndonjëherë ndërtimin është me + emri i organit:
është me zemër, është me mëlçi, është me prostatë, është me stomak, është me veshka, është me bajame, është me tiroide.
Shqipologji 