Gjoks

GJOKS është nga ato fjalë të shqipes që nuk e pret njeriu të jenë huazuar, dhe aq më pak nga turqishtja (göks) – meqë shënjon një pjesë të trupit, dhe emrat e pjesëve të trupit zakonisht nuk huazohen kaq lehtë. Edhe në shqipe, këta emra janë zakonisht të trashëguar ose vijnë nga latinishtja – si sy, veshë, kokë, qafë, zverk, faqe, buzë, duar, krah, këmbë, gju, bark, shpinë, shpatull, sup, etj. Edhe për GJOKS shqipja ka një KRAHAROR që duhet të jetë fjalë relativisht e vjetër, sikurse edhe PARZËM.

Read Full Post »

Qafir, qyfyr

Në shqipe, fjala qafir ka hyrë në periudhën osmane, nga një fjalë e arabishtes, كافر‎, e cila ka dhënë edhe turqishten kâfir dhe që, në traditën islame, i referohet dikujt që nuk beson në Zotin sipas Islamit, ose që refuzon autoritetin e Zotit, ose që nuk i pranon parimet e Islamit. E kanë përkthyer, në traditën perëndimore, si “i pabesë”, “pagan”, “femohues”, “renegat”; ndërsa në Kuran përdoret zakonisht me kuptimin “mosmirënjohës” ndaj Zotit. Fjalori i gjuhës së sotme shqipe i vitit 1984 nuk e ka përfshirë, por Dizdari e jep me këto kuptime standard, sikurse edhe me kuptimin “anmik i atdheut”.

Read Full Post »