Një ndërtim i ligjërimit të folur me pjesëzën jo, në funksion lidhëzor, që nuk më rezulton i përshkruar në gramatikat:
Po unë, e mençura, jo të hypja në ashensor, por vajta i ngjita shkallët me këmbë.
Ky tipi, jo t’i thoshte policit që ia kishin vjedhur dokumentin, por vajti ia dha vrapit.
Kush të ka dërguar ty, më pyeti kjo. Edhe unë, idiotja, jo t’i thoja që jam kushërira e Ganiut, por nuk di se ç’i ngatërrova kot.
Shqipologji 